فوات الأوان

[سعاد ابراهيم]

شفت لما الأم تشقى طول عمرها لوحدها ويروح بلاش
لما تلملم ولدها فى حضنها و فى النهاية حتى التحية ما يردهاش
لما تضحى بنفسها وتنسى حاجة نفسها فى كل شىء علشان عيال
لما بتسهر وحدها تحط أيديها على خدها تستنى قطر الليل يفوت
لما بتحلم كل يوم أمتى حتعدى الغيوم وتشوف نهار وتحس معنى الانتصار
لية الولاد قاسى قلبها ومعدش حد يهمها وما فيش شعور
نسيوا إللي شالت فى بطنها قاست وتعبت فى حملها فى كل يوم
ولما شافت طفلها وأدية بتلمس خدها نسيت قوام كل إللى كان
يلى عشت العمر كلة تتحملى هم الصغير والكبير وبحنانك تتمنى ليهم كل خير
أوعى تفتكرى أن ربك ناسي فضلك بس هما عايشين فى الغيوم
بكرة السنين حتعدى بيهم والحنين يبقى ماليهم ويدوروا على يوم حنان
بس فين وأمتى بعد فوات الأوان